Abstract

Ahilik, Ahi Evran-ı Veli tarafından kurulan esnaf dayanışma teşkilâtıdır. Selçuklu ve Osmanlı dönemlerinde Anadoluda yaşayan Müslüman Türkmen halkın sanat, ticaret, ekonomi gibi çeşitli meslek alanlarında yetişmelerini sağlayan, onları hem ekonomik hem de ahlaki yönden yetiştiren, çalışma yaşamını iyi insan meziyetlerini esas alarak düzenleyen bir örgütlenmedir. Kendi kural ve kurulları vardır. Günümüzün esnaf odalarına benzer bir işlevi olan Ahilik iyi ahlâkın, doğruluğun, kardeşliğin, yardımseverliğin kısacası bütün güzel meziyetlerin birleştiği bir sosyo-ekonomik düzendir (Erbosin, 2017: 174). Bu çalışmanın amacı; Ahilik Teşkilatını bir mesleki eğitim kuruluşu olarak ele almaktır. Bu çerçevede Ahi Teşkilatının temelini oluşturan fütüvvet örgütü, fütüvvetin işleyişini ve esaslarını belirleyen fütüvvetname, teşkilatın kuruluşu, Anadoluda yayılması, Ahliliğin mesleğin gerekleri yanında iyi ahlâklı olmayı da sağlayacak biçimdeki eğitim anlayışı ortaya konacaktır. Böylece ahiliğin mesleki eğitim bakımından önemi belirlenmiş olacaktır.

References

[1] Alyılmaz, Semra (2011). Risâle-i Mûze-dûzluk, Ankara: Elik Yayınları.
[2] Bayram, Mikail (1991). Ahi Evren ve Ahi Teşkilâtı’nın Kuruluşu, Konya. Bayram, Mikail (1995). Tasavvufî Düşüncenin Esasları (Ahi Evren), Ankara
[3] Bayram, Mikail (1995). Tasavvufî Düşüncenin Esasları (Ahi Evren), Ankara.
[4] Boydak, Fatma Şeyma (2018) “Fütüvvet Kavramı Bağlamında Ahîlikte Debbâğlık ve Ciltçilik”, III. Uluslararası Ahilik Sempozyumu, 5-7 EKim 2017 Kırşehir, Bildiriler Kitapçığı 1. Cilt, Ankara: Sarıyıldız Ofset, ss. 257-273.
[5]
[6] Cürcânî, Ebü’l-Hasan Seyyid Şerif Ali b. Muhammed b. Ali (1985). Kitabü’t- Ta’rifât, Fütüvvet mad., Beyrut: Mektebetü Lübnan.
[7] Çağatay, Neşet (1997). Bir Türk Kurumu Olan Ahilik, Ankara.
[8] Çakmak, Muharrem (2014). “Ahiliğin Tasavvufî Temelleri ve Ahilik-Fütüvvet İlişkisi”, Hikmet Yurdu Düşünce-Yorum Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, C.7, S.13, s. 143-158. 
[9] Diyanet İşleri Başkanlığı, Dinî Kavramlar Sözlüğü, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları
[10] Es-Sülemî, Ebu Abdurrahman Muhammed b. Hüseyin (1977). Tasavvufta Fütüvvet, (Çev. Süleyman Ateş), Ankara: AÜ İlahiyat Fakültesi Yayınları.
[11] Gölpınarlı, Abdülbâki (2011). İslâm ve Türk İllerinde Fütüvvet Teşkilâtı, İstanbul: Erkam Yayınları.
[12] İbnü’l-Mi’mâr, Şeyh Ebu Abdullah Muhammed b. Ali b. Ebi’l-Mekârim (1958). Kitâbu’lFütüvve, thk. Mustafa Cevad- Muhammed Takiyyüddin Hilâli, Bağdat: Mektebetü’lMüsenna
[13] Kala, Ahmet (2012). Debbağlıktan Dericiliğe, İstanbul.
[14] Kayaoğlu, İsmet (1982). “Halife en-Nâsır’ın Fütüvvete Girişi ve Bir Fütüvvet Buyrultusu”, AÜİF Dergisi, C.25, S.1, s. 221-227. 
[15] Kazıcı, Ziya (1988). “Ahîlik”, TDV İslam Ansiklopedisi, C.1, s. 540-542, İstanbul.
[16] Kuşeyrî, Abdülkerim (2014). Kuşeyrî Risâlesi, Ter. Dilaver Selvi, İstanbul: Semerkand Yayınları 
[17] Ocak, Ahmet Yaşar (1996). “Fütüvvet”, DİA, XIII, s. 261-263, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
[18] Öger, Adem, (2018). “Uygur Türklerinde Fütüvvet Kültürü Fütüvvet-Nâmeler ve Ahilik Teşkilatına Etkileri”, III. Uluslararası Ahilik Sempozyumu, 5-7 EKim 2017 Kırşehir, Bildiriler Kitapçığı 1. Cilt, Ankara: Sarıyıldız Ofset, ss. 13-26.
[19] Şahin, Haşim (2006). “Selçuklular Döneminde Ahiler”, Anadolu Selçukluları ve Beylikler Dönemi Uygarlığı, C.1, Ankara.
[20] Şeker, Mehmet (2011). Türk-İslâm Medeniyetinde Ahîlik ve Fütüvvet-nâmelerin Yeri, İstanbul.
[21]
[22] Tek, Recep (2016). “Din-Meslek İlişkisi Bağlamında Geleneksel Meslek Risaleleri Üzerine Bir Değerlendirme”, IV. Kazan Uluslararası Halk Kültürü Sempozyumu Bildiriler, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi, Türk Halkbilimi Bölümü Yayınları.
[23] Uluç, Tahir (2004). Kamer’ul Huda Şihabeddin Ömer Sühreverdî Hayatı, Eserleri, Tarikatı, İstanbul: İnsan Yayınları. 
[24] Uludağ, Süleyman (1991). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü, İstanbul: Yaylacık Matbaası.